Części metalowe zabezpiecza się od korozji przez
nałożenie na nie lub wytworzenie na ich powierzchni odpowiedniej powłoki
ochronnej. Niekiedy połączone to jest z nadaniem odpowiedniego wyglądu i
estetycznej barwy. Powłoki ochronne mogą być metalowe lub niemetalowe.
Powłoki metalowe mogą być nałożone na odkuwki:
1. Przez zanurzenie w stopionym metalu. Metoda ta
stosowana jest głównie do pokrywania powierzchni chronionej warstwą metalu
łatwo topliwego, a więc cynku i cyny. Odkuwki, do których stosuje się tę metodę,
należy uprzednio poddawać wytrawianiu w roztworze kwasu solnego.
2. Przez metalizację natryskową, czyli natryskiwanie na
podgrzane przedmioty drobnych kropelek roztopionego cynku, aluminium lub
mosiądzu. Czynność tę wykonuje się specjalnym pistoletem, w którym materiał
chroniący stapia się w płomieniu acetylenowym i następnie wyrzucany jest za
pomocą sprężonego powietrza.
Pokrywanie powłokami niemetalowymi przeprowadza się
przez:
1. Natłuszczanie, polegające na smarowaniu lub zanurzaniu
odkuwki w odpowiednio podgrzanym smarze (wazelinie, towocie lub tłuszczu).
Warstwy takie stanowią nietrwałą ochronę powierzchni i stosowane są przeważnie,
jako przejściowa forma ochrony powierzchni.
2. Malowanie farbą olejną za pomocą pędzla. Powierzchnie
odkuwek przed malowaniem muszą być odpowiednio oczyszczone z brudu, rdzy,
tłuszczów i wilgoci. Najlepiej malować odkuwki piaskowane lub odtłuszczane.
3. Lakierowanie zwykłe lub piecowe za pomocą pędzla lub
pistoletu. W lakierowaniu piecowym przedmioty lakierowane muszą być suszone w
suszarkach w temperaturze 150-250 st. C.
Oprócz podanych sposobów stosuje się również ochronę
powierzchni przez tzw. powłoki wytwarzane, które uzyskuje się przez działanie
chemiczne lub fizykochemiczne pewnych ciał na materiał przedmiotu i wytworzenie
na jego powierzchni cienkiej warstewki chroniącego związku chemicznego.
Z metod tych najszersze zastosowanie znalazły:
czernienie, oksydowanie i fosforanowanie.
Czernienie polega na podgrzaniu odkuwki do temperatury
ok. 700 st. i zanurzeniu jej na krótki czas w oleju. Po wyjęciu ogrzewa się
odkuwkę ponownie do temperatury 700 st., uzyskując przez to czarną, matową
powierzchnię, chroniącą odkuwkę przed rdzewieniem. Metoda ta znalazła zastosowanie
do ochrony powierzchni wszelkiego rodzaju odkuwek stalowych, zwłaszcza prostych
odkuwek i narzędzi.
Oksydowanie polega na wytworzeniu na powierzchni stali
niebieskiej lub czarnej warstewki tlenków żelaza. Sól utleniającą na niebiesko
stapia się w wannach stalowych lub żeliwnych podgrzewanych węglem lub gazem do
temperatury 320 - 350 C. Do tak przygotowanej soli zanurza się zawieszone na
drutach lub umieszczone w koszach odkuwki (odtłuszczane i suche) na przeciąg
kilku minut. Po otrzymaniu niebieskiej barwy wrzuca się przedmioty do zimnej
wody, a następnie zanurza w 3-procentowym roztworze szarego mydła o temperaturze
70+80 °C. ,suszy ciepłym powietrzem i natłuszcza olejem mineralnym.
Utlenianie przedmiotów na czarno, o czystej powierzchni,
metalicznej przeprowadza się w roztworze preparatu „Oksydal” w temperaturze 130
do 140 St.C.
Fosforanowanie polega na wytworzeniu na powierzchni
odkuwki cienkiej warstewki fosforanu żelaza. Warstewkę tę otrzymuje się przez
zanurzanie odkuwki w odpowiedniej kąpieli, sporządzonej z płynu do
fosforanowania Z-2 (ciecz gęsta, żółtawa) lub soli Bondera B—20, (proszek
szarej barwy). Temperatura kąpieli 90 - 95 °C.
Czas fosforanowania 20- 30 minut (60÷90 minut w razie
stosowania soli Bondera).
Otrzymana warstewka jest szara, drobnokrystaliczna, mało
odporna na ścieranie, ale stanowi dobry podkład pod lakierowanie.
Metoda ta stasowana jest do ochrony powierzchni
różnego rodzaju narzędzi (klucze samochodowe itp.).